Pas aan het eind van de jaren veertig van de negentiende eeuw, krijgt onze gemeente zijn eerste raadhuis. Voor die tijd werden de ambtelijke werkzaamheden gedaan en werd er vergaderd in het huis van de eerste burgemeesters, Josephus Voeten en zijn zoon, die ook Josephus heette. Dit woonhuis stond vermoedelijk op de plaats waar later café De Zwaan van de familie Voeten stond.
Dit raadhuis ondergaat meerdere verbouwingen en uitbreidingen, totdat het er in de vijftiger jaren van de vorige eeuw uitziet, zoals op onderstaande foto.
Kort na de Tweede Wereldoorlog woonden er in de gemeente Rucphen ongeveer 9.500 inwoners. In 1965 was dit aantal flink gestegen tot ruim 15.700.
Hierdoor waren de administratieve werkzaamheden natuurlijk flink toegenomen en er was behoefte aan meer ruimte.
In 1963 ontstonden er plannen om het raadhuis opnieuw te verbouwen. Architect Sturm, die al eerder het raadhuis verbouwde, was van mening dat een ingrijpende verbouwing tot het beste resultaat zou leiden. De gemeenteraad ging akkoord en stelde het benodigde budget ter beschikking.
Om de verkeerssituatie in de onmiddellijke omgeving van het raadhuis te verbeteren, werd de bestaande voorgevel van het raadhuis afgebroken en enkele meters naar achteren geplaatst.
Op zaterdag 16 oktober 1965, dus twee jaar na het ontstaan van de plannen werd het nieuwe, sterk vergrote raadhuis officieel geopend door de toenmalige Commissaris der Koningin van Noord- Brabant, dhr. Kortmann. Burgemeester Alberts zat ter gelegenheid van de officiële opening een plechtige raadsvergadering voor.
Tijdens de plechtige raadsvergadering, bedankte burgemeester Alberts tijdens zijn toespraak een aantal personen en instanties. Hij besteedde hierna aandacht aan de acht nieuwe glas-in-lood ramen en de nieuwe muurschildering, aangebracht door de Rotterdamse kunstschilder Jos Jansen. Alberts vroeg ook aandacht voor het mozaïek op de nieuwe pui van het raadhuis. Dit is gemaakt door de Tilburgse kunstenaar Kees Mandos.
Binnenkort volgt er meer informatie over de geschiedenis van het raadhuis en dan vertellen we ook meer over de verschillende decoratieve aspecten.
Alberts wees tijdens de plechtige raadsvergadering op de westelijke wand van de raadszaal, waaraan een kruisbeeld hing. Dit kruisbeeld heeft een niet zo alledaagse historie. Het kruisbeeld waar Alberts aandacht voor vroeg, was een geschenk van het toenmalige gemeentepersoneel aan het gemeentebestuur, maar dat is niet alleen wat het zo bijzonder maakt.
Om duidelijk te maken wat de historie van het kruisbeeld zo onalledaags maakt, moeten we naar Stevensweert
Hier vinden regelmatig baggerwerkzaamheden plaats om de vaargeul op diepte te houden, maar ook om zand en grind aan de rivier te onttrekken.
Op de voorpagina van de ‘De Waarheid’ van 21 maart 1962, stond een krantenbericht, met als kop: ‘Oeroude eik opgebaggerd’. Tijdens baggerwerkzaamheden waren de emmers van de baggermolen, nabij Stevensweert, op ongeveer 8 meter diepte op een reusachtige eikenstam gestoten. De stam had een omtrek van meer dan 6 meter en een inhoud van ca. 20 kubieke meter Stukjes van het hout werden gestuurd naar de Landbouw Hogeschool in Wageningen, de universiteit van Groningen en een Amerikaans laboratorium. Hun conclusie was gelijkluidend: het hout is tweeduizend jaar oud. (In het artikel staat 20.000 jaar oud, maar dat is dus een fout.)
Jacques Smeets, waarschijnlijk een familielid van glazenier Smeets die de glas-in-lood ramen in de nieuwe raadszaal heeft gemaakt, maakt van dit hout een kruisbeeld.
Het kruisbeeld is dus gesneden uit hout uit de tijd waarin Christus zelf leefde!
In 2013 verhuisde het gemeentepersoneel en bestuur naar het nieuwe dienstverleningscentrum. Uit de raadszaal werd het kruisbeeld meegenomen door degenen die de verhuizing verzorgden
Enige tijd geleden informeerden wij bij de gemeente waar het kruisbeeld toch gebleven was. Het gemeentebestuur besloot het aan ons over te dragen. Toen wij bericht kregen dat we het konden ophalen, hebben we dat natuurlijk meteen gedaan.
Tijdens de opslag is het beeld helaas beschadigd geraakt. Jos Jochems en Kees van Santen zijn er echter in geslaagd om deze beschadiging te herstellen.
Wij zijn van mening dat het hier om een belangrijk cultuur-historisch object gaat, dat bovendien voor velen ook nog een grote religieuze waarde heeft. We vinden dan ook dat het beeld een betere plek verdient dan ergens in een opslag. We hebben het kruisbeeld dan ook in bruikleen geven aan de parochie-kern-commissie Rucphen, die er een mooi plekje voor gevonden heeft in de H.Martinuskerk, zodat iedereen er weer van kan genieten.
Klik hier om de foto’s die wij maakten tijdens de overdracht van dit kruisbeeld te bekijken.